Yepyeni bir kitap yorumu daha geldi ve yine Türk edebiyatından. Benim methini uzun zamandır duyduğum bir kitap ve kütüphanede bulunca ben bunu okurum dedim, dedim dedim ama bu kadar zorlanacağımı düşünemedim.
Açıkçası bir kitapta akıcılık benim için artı kere artı bir özellik, bazı kitaplarda özellikle duygu- düşünce romanlarında bu olmadığı için ben okumayı da sevmiyorum okurken keyif de almıyorum çünkü ilerliyor gibi gelmiyor ilerlemiyor da tabi. Bu kitap da onlardan biriydi.
Kitabımız; 268 sayfa, İş Bankası Kültür Yayınlarından çıkma. Konusu ise bir aşk üçgeni; Suat, Süreyya ve Necip arasında geçen bu hikaye bir duygu fırtınası diyebilirim. Sayıyla belki üç dört olay anca olmuştur haricinde inanılmaz tasvir ve betimlemelerle duygular derya oluyor sizin anlayacağınız. Sayfa sayısı az diye düşünerek hemen okurum diyorsanız yanılıyorsunuz. Dil olarak günümüz Türkçesine uyarlansa da hâlâ anlamını koruyamayan çeviri cümleler vardı, özellikle tasvirler çok kötüydü. Bir paragraflık bir cümle ama anlam kayması yüzünden defalarca kez okuduğumu bilirim, daha iyi çevrilebilirdi. Ya da orijinali de böyleyse anlatım bozuklukları ve sonu iyi bağlanamamış cümleler de mevcuttu. Bunları beğenmedim ve okumamı yavaşlattı.
Kitabı merak edenlere ve gerçekten sabırlı insanlara öneriyorum. Sevgiler.
NOT: Bu arada duygu anlatımı bakımından Therese Raquin’i de anımsattı bana.
Kitaba Puanım:4/5
BAYAN KİTAP
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder